Taş attım da kolum mu yoruldu? Geldi mi o taş?

Şimdi çok sert konuşmayı sevmeyen biri olarak sadece düşünce paylaşarak yazacağım ama içimdeki kin böyle boşalmalı.

O kadar berbatsınız ki, düşünmüyorsunuz, düşündüğünüz her şeyi de gerçek kabul ediyorsunuz. Düşünmeyen kesimi tamamen yoksayarak devam ediyorum.

Asıl kızdığım düşündüklerinizin doğru olduğunu sanmanız değil. Asıl kızdığım her şeyi konuşmanız. Herkes, her konu, her olay konuşmak için yeni bir fırsat sadece. Sıkıldığınızda da neleri etkilediğinizi düşünmeden kesip atıyorsunuz. Çoğunluksunuz, böyle olmanın avantajlarını ve insanları kullanmak dışında yaptığınız iyi bir şey yok.

Sizden nefret ediyorum. Görüşeceğiz.

İg.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Yakınmalara Geldim

Eğer üniversite öğrencisi iseniz - ki ben öyleyim bilmeyenlere duyurulur - bazı şeyler zor gelir. Mesela tam şuan bunu yazarken kütüphanede oturuyorum. Canım hiç ders çalışmak istemiyor. E o zaman kütüphanede işim ne, gidip hemen kapının önündeki kafede takılsam ya?! Ama işlerin sonradan zora girmesini istemiyorum. Hazırlanmam gereken bir sunumum, yazmam gereken bir raporum ve bir de hastalık hikayesi var. Tam da bunlar zor gelen şeyler.Okula biraz bile gitmiş olan herkesin anlayacağı bir şey yani. ÖDEV. Önümde bilgisayarım, arkamda binlerce yeni dünya varken.. Ödev pek de çekici gelmiyor açıkçası. Önceki gün 4 saat kadar oturup çalıştığımı hatırlayınca şuan bile sıkılıyorum. Acaba o zaman nasıl sıkılmadım. Belki de araştırma yapmak o gün için heyecanlı gelmiştir. Ama şuan hiç de öyle hissettirdiğini söyleyemem. Başta iki hafta sonraya olan ödevim için biraz heyecanlanmış olabilirim ama hala aynı heyecanı taşıdığımı söyleyemem. Hem param da bitiyor. Param bitince ben mutsuz oluyorm...
Devamı
Her şeyi ama her şeyi unutabilir insan. Ama şu insan beyninin hatırlamak diye bir yeteneği var. Her unuttuğunu bir gün hatırlayabilir bu beyin. Nasıl sevdiğini, nasıl bir daha görebilmek için çırpındığını, bir kez olsun bakınca nasıl ölüp dirildiğini, sevmediğini hissettikçe nasıl paramparça olduğunu içinin... Ve daha bir sürü şey. Sadece bir anda göz göze gelmek, aslında hala onu izlediğini fark ettiriyor. Sonra şimdiki hayatını merak ediyorsun. Tam burada ipi boynuna geçirip beklemeye başlıyorsun. Sırayla onun hayatıyla ilgili yeni öğrendiklerin sandalyeni sallıyor. En son olarak onu unuttuğunu kendine kanıtlamak için yaptıkların, ipi boynundan çıkarıp, seni sandalyeden indiriyor. Bir saniye rahat bir nefes alıyorsun ve kendine yalan söylediğin gerçeği kalbini söküp alıyor. Işıklar sönüyor. Arkadaşların gidiyor. Karanlık bir odada kalbin olması gereken yer acıyor. Sesler uzaklaşıyor. Yalnız kalıyorsun. Bağırıp kurulmak istiyorsun ama sesin dönüp seni tokatlıyor. Onun sensiz mutlu...
Devamı

Başlıklarda iyi değilim biliyorsun...

18 Sept 2016, 4:22:31 Merhaba!!! Bu selamın bende farklı bir yeri var, bilip bilmediğinden pek emin değilim, ama olsun. Bu sözlerim sana, sadece sana olacak. Uzun zamandır sana, uzakmışız gibi hissediyorum diyordum ya hani, burda bir kez daha onu söyleyeceğim. Hayır, hayır. Öyle yapma. Burada neden öyle hissettiğimi açıklayacağım. Sen her ne kadar 'Hayıırr!' desen de aslında biraz öyle olduğunun farkındasın. Sadece kabul etmek istemiyorsun sanırım. Ama biliyorsun ki, bazı şeyleri kabul etmen gerek. Aynı yer çekimi ivmesini 10N olarak kabul ettiğin gibi. Bana pis sayısalcı, fizikten örnekler veriyorsun diyebilirsin. Ama benim ne kadar sayısalcı, ne kadar eşit ağırlıkçı, ne kadar sözelci, ne kadar da dilci olduğumu en iyi sen bilirsin... Bak, g...
Devamı