Yakınmalara Geldim

Eğer üniversite öğrencisi iseniz - ki ben öyleyim bilmeyenlere duyurulur - bazı şeyler zor gelir. Mesela tam şuan bunu yazarken kütüphanede oturuyorum. Canım hiç ders çalışmak istemiyor. E o zaman kütüphanede işim ne, gidip hemen kapının önündeki kafede takılsam ya?! Ama işlerin sonradan zora girmesini istemiyorum. Hazırlanmam gereken bir sunumum, yazmam gereken bir raporum ve bir de hastalık hikayesi var. Tam da bunlar zor gelen şeyler.Okula biraz bile gitmiş olan herkesin anlayacağı bir şey yani.
ÖDEV.
Önümde bilgisayarım, arkamda binlerce yeni dünya varken.. Ödev pek de çekici gelmiyor açıkçası. Önceki gün 4 saat kadar oturup çalıştığımı hatırlayınca şuan bile sıkılıyorum. Acaba o zaman nasıl sıkılmadım.
Belki de araştırma yapmak o gün için heyecanlı gelmiştir. Ama şuan hiç de öyle hissettirdiğini söyleyemem. Başta iki hafta sonraya olan ödevim için biraz heyecanlanmış olabilirim ama hala aynı heyecanı taşıdığımı söyleyemem.
Hem param da bitiyor. Param bitince ben mutsuz oluyormuşum, onu anladım. Kendime bir iş bulmam lazım. Çok yorucu olmayan, beni sıkmayacak. İnsanlarla muhattap etmeyecek bir iş. Yani en azıdan içli dışlı olmasam da olur.
Ama tabi her şey kısmet işi.
Hayat üniversiteliye zor. Üniversitede çocuk okutan emekliye daha da zor....
Eh bize sadece hayırlısı demek düşer ne diyelim.