Kendimle Karşılaşmak
Şuan tam 3 yıl önceki ben ile karşılaştım bir defter yaprağımda. O zaman neler düşünüyormuşum ne kadar da tasasız ve gelecekten beklentileri olan biriymişim. Ama şuan o zamanki halimin tam tersiyim. Yalnız hissediyorum. aile bireylerimle hislerimi paylaşmak istemiyorum. Arkadaşlarım da henüz bana o güveni veremediler. Beni anlayabilecek yargılamadan sadece seçeneklerim konusunda bana yardım edebilecek asla doğru olduğunu düşündüğü şeye yönlendirmeye çalışmayacak kararlarıma saygı duyacak bu kararla ne kadar üzülsem bile yine de yanımda olacak birini istiyorum. Aslında herkesin de istediği bu biliyorum. Yani ben herkesin istediğinden farklı bir şey de istemiyorum.
Özellikle şu sıralar üzerime çöken şeyden nefret ediyorum. Beni daha da yalnız hissetirip pesimist gözlerle bakmamı sağlıyor hayata. Etrafımdaki hareketleri yanlış anlıyormuşum gibi hissediyorum. 3 yıl önce salak bi duyguyla birilerine takıntılı olmuş bana şimdiki ben gülüyorum. Hatta belki biraz da acıyorum çünkü dışardan bakılınca acınası görülecek şeyler yaptım ve bu acı bir şekilde gülünç geliyor şuan bana. Ama 3 yıl önceki halimden pişman mıyım? Hayır. O halim olmasa şimdiki fikirlerime kavuşamayacaktım. Belki de edebi yönüm bu kadar gelişemeyecekti. O zaman kendimi ifade edişim daha da zorlanacaktı. O 3 yıl önceki ben şimdiki bana çok şey kattı. Zamanında belki yaptıktan sonra pişman olduğum şeyler oldu ama artık umrumda değil geçmişim beni üzmüyor. Bir şey için yıllarca pişmanlık duymuyorum. Artık daha fazla anı yaşamak istiyorum. Genç olmak bunu gerektirmez mi zaten? Hata yapmadan da tecrübe edinirim belki ama bazı şeyler için hata yapmak da gerekir. zaten hala genç hissetiren şeylerden biri de bu değil mi?
20 yıla göre 3 yıl hiçbir şey değil aslında. Karşılaşmam 3 yılın da çok şeyi değiştirebileceğini gösterdi bana ama 3 yıl da değil 1 ayda da değişebilir insan, sonuçta 21 günde bir şeylere alışmış oluyorsun ve bırakması zor hale geliyor.
Aslında düşünceleri değiştikçe değişiyor insan da bir bakıma. Düşünceleri, düşünüş şekli, bakış açısı bunların hepsini yaşadıkları veya yaşamadıkları yüzen değişiyor. hayat çok şey götürüyor bazen yerine yenisini bıraksa da bazen hiçbir şey bırakmıyor.
Özellikle şu sıralar üzerime çöken şeyden nefret ediyorum. Beni daha da yalnız hissetirip pesimist gözlerle bakmamı sağlıyor hayata. Etrafımdaki hareketleri yanlış anlıyormuşum gibi hissediyorum. 3 yıl önce salak bi duyguyla birilerine takıntılı olmuş bana şimdiki ben gülüyorum. Hatta belki biraz da acıyorum çünkü dışardan bakılınca acınası görülecek şeyler yaptım ve bu acı bir şekilde gülünç geliyor şuan bana. Ama 3 yıl önceki halimden pişman mıyım? Hayır. O halim olmasa şimdiki fikirlerime kavuşamayacaktım. Belki de edebi yönüm bu kadar gelişemeyecekti. O zaman kendimi ifade edişim daha da zorlanacaktı. O 3 yıl önceki ben şimdiki bana çok şey kattı. Zamanında belki yaptıktan sonra pişman olduğum şeyler oldu ama artık umrumda değil geçmişim beni üzmüyor. Bir şey için yıllarca pişmanlık duymuyorum. Artık daha fazla anı yaşamak istiyorum. Genç olmak bunu gerektirmez mi zaten? Hata yapmadan da tecrübe edinirim belki ama bazı şeyler için hata yapmak da gerekir. zaten hala genç hissetiren şeylerden biri de bu değil mi?
20 yıla göre 3 yıl hiçbir şey değil aslında. Karşılaşmam 3 yılın da çok şeyi değiştirebileceğini gösterdi bana ama 3 yıl da değil 1 ayda da değişebilir insan, sonuçta 21 günde bir şeylere alışmış oluyorsun ve bırakması zor hale geliyor.
Aslında düşünceleri değiştikçe değişiyor insan da bir bakıma. Düşünceleri, düşünüş şekli, bakış açısı bunların hepsini yaşadıkları veya yaşamadıkları yüzen değişiyor. hayat çok şey götürüyor bazen yerine yenisini bıraksa da bazen hiçbir şey bırakmıyor.
Yorumlar
Yorum Gönder